Różnorodność technik plastycznych w pracy świetlicy  szkolnej,
jako nieodzowny element wszechstronnego​  rozwoju dziecka.





        Świetlica szkolna jest miejscem, gdzie realizowane są różne formy pracy z dziećmi, takie jak: zajęcia dydaktyczne, plastyczne, techniczne, umuzykalniające, teatralne, czytelnicze, rekreacyjno–sportowe, itd.
       Podstawowym i nieodzownym elementem wychowania estetycznego są zajęcia plastyczne. Posiadają one wielkie wartości wychowawcze i w dużym stopniu wpływają na ogólny rozwój osobowości dziecka. Doskonalą percepcję, koordynację wzrokowo – ruchową, rozwijają zainteresowania, wyobraźnię, a także wdrażają do racjonalnego spędzania czasu wolnego. Aktywność plastyczna dziecka posiada również funkcje terapeutyczne, daje możliwość niwelowania deficytów rozwojowych będących przyczyną niepowodzeń szkolnych. ,, Przez zajęcia plastyczne wyrabia się wrażliwość estetyczną zmysłów, kształtuje się gusty, wychowuje się przyszłego odbiorcę – człowieka odczuwającego potrzebę obcowania ze sztuką. Ale równocześnie dzięki zajęciom plastycznym rozwija się w ogóle wrażliwość i spostrzegawczość, a zwłaszcza wyobraźnię, bogacą się więc procesy poznawcze dziecka, co wpływa na jego rozwój umysłowy, budzą się nowe zainteresowania, wychowanek doznaje całej gamy uczuć i głębokich przeżyć, a oprócz tego wytwarzają się pożądane cechy charakteru, jak umiejętność współżycia i współpracy z innymi, wytrwałość w pracy, wiara we własne siły, zmienia się stosunek do nauki”(Janina Lewicka , Stanisław Czajkowski ,,Zajęcia plastyczne z dziećmi klas początkowych” s. 9).  Marian Rosiński w swej książce ,,Organizacja pracy opiekuńczo – wychowawczej w świetlicach”(Szczecin 1997) przedstawił cele zajęć plastycznych następująco:
,,Cele poznawcze:
- wyposażają uczniów w wiadomości z zakresu plastyki,
- uczą poznawania i stosowania technik plastycznych i umiejętnego
  posługiwania się zdobytymi wiadomościami,
Cele kształcące:
- rozwijają umiejętności poznawcze: obserwację, uwagę, pamięć, myślenie,
   wyobraźnię,
- kształcą zmysły, głównie wzrok i sprawność manualną,
- rozwijają zdolności twórcze,
- rozwijają zainteresowania sztuką.
Cele wychowawcze:
- rozwijają poczucie smaku estetycznego,
- rozwijają cechy charakteru, systematyczność w pracy, dyscyplinę,
- wyrabiają współpracę w grupie – stosunek do pracy i poszanowanie własności społecznej.” (M. Rosiński ,,Organizacja pracy opiekuńczo – wychowawczej w świetlicach”, s 136).

Tematyka zajęć ściśle związana jest ze środowiskiem dziecka. Może nią być: życie rodzinne, zabawy na podwórku, wycieczki, otaczająca przyroda. Tematem zajęć mogą być również: przeczytana literatura, film, teatr, tradycje świąteczne, uroczystości. Za pomocą kształtów i kolorów dzieci potrafią przetworzyć swoje myśli i uczucia w małe arcydzieła. Potrafią też wypowiedzieć się na temat dostrzeganego i przeżywanego wizualnego świata.
Organizacja zajęć.
Na zajęciach ważne jest, aby stworzyć odpowiedni klimat, aby wzbudzić w dziecku autentyczną radość tworzenia. Rozpoczynając zajęcia należy dokładnie wytłumaczyć tematykę. W tym celu można  odwołać się do wyobraźni, spostrzeżeń  i przeżyć dzieci. Kolejnym etapem jest podanie techniki, jaka będzie stosowana na zajęciach. W toku zajęć nauczyciel czuwa nad przestrzeganiem zasad pracy. Wskazane jest również włączenie odpowiedniej muzyki, która stworzy odpowiedni klimat. Na zakończenie zajęć, należy omówić każdą prace, zwracając uwagę na całość kompozycji, kolorystykę, estetykę wykonania pracy. Należy podkreślić jak najwięcej cech dodatnich, nawet wtedy, gdy nie mają one większej wartości artystycznej. Prace, które powstały w czasie zajęć powinny zostać wyeksponowane na wystawce, celem zaprezentowania ich rówieśnikom, nauczycielom czy rodzicom. Dużym udogodnieniem dla dzieci przygotowujących prace na wszelkiego rodzaju konkursy plastyczne jest to, iż  mają do dyspozycji dużo więcej czasu niż jednostka lekcyjna.
Zajęcia plastyczne powinny być atrakcyjne dla ucznia, dlatego tak ważne jest stosowanie różnorodnych technik plastycznych.
RYSOWANIE
Rozwija umiejętności poznawcze, obserwację, uwagę, pamięć, myślenie i wyobraźnię. Można rysować: ołówkiem, kredkami ołówkowymi, świecowymi, pastelami, węglem, świecą, nitką, piórkiem i patykiem. Dziecko uczy się wyróżniać i odtwarzać elementy o rozmaitym kształcie, wielkości i położeniu. Rysowanie w szczególny sposób rozwija spostrzeganie i myślenie dzieci, ponieważ samo narzędzie, którym się posługuje skłania do analizowania ruchem.
MALOWANIE
Wyzwala ruchy płynne, powolne, szersze i swobodniejsze. Daje efekt natychmiastowy, nie wymaga napięcia mięśni, wysiłku, tak jak to ma miejsce podczas rysowania. Technika malowania ma ważne znaczenie dla nauki pisania, ze względu na rodzaj ruchów i pracy mięśni różnych partii ręki i ramienia. Przyczynia się do zwalniania napięcia, które bardzo utrudnia pisanie w początkowym okresie nauki. Do malowania używa się farb: akwarelowych, pastelowych, olejnych, tuszu.
WYDZIERANIE
Stwarza warunki do motorycznego ćwiczenia rąk, a przede wszystkim mięśni palców. Ma to znaczenie dla prawidłowego posługiwania się długopisem. Trening w wydzieraniu powoduje dużą wrażliwość czuciową opuszków palców.
Do wykonania wydzieranki nadają się różne rodzaje kolorowego papieru, gazeta.
WYCINANIE
Stwarza warunki płaskiego i przestrzennego formowania materiału. Wycinanie wymaga koordynacji ruchów rąk i współpracy palców. Podczas wycinania oprócz przedramienia, dłoni i palców, czynne są stawy nadgarstka. Ta technika wyrabia koordynację ruchów rąk ze wzrokiem. Rozróżniamy: wycinanie z papieru, z gałganków, ,,richelieu”, witraż, wycinanie serwetek.
STEMPLOWANIE
Oparte jest na zasadach techniki drukarskiej. Przy odbijaniu stempla dziecko ma możliwość wypośrodkowania najbardziej celowych ruchów, znalezienie odpowiedniego nacisku dłoni i napięcie mięśni przedramienia. Otrzymanie czystej odbitki wymaga wiele prób i doświadczenia.
Stemplowanie polega na odbijaniu wzorów zrobionych np. z ziemniaków, korków, kulek ugniecionych z kolorowej bibułki, plasteliny.
LEPIENIE
Ma duże znaczenie dla sprawności manualnej, siły działania mięśni całej dłoni, a także palców. Ugniatanie i ściskanie angażuje wszystkie stawy i mięśnie śródręcza oraz staw nadgarstka. Lepienie umożliwia tworzenie wytworów przestrzennych. Można lepić z plasteliny, gliny, masy papierowej i masy solnej.
Różnorodność technik plastycznych została szeroko przedstawiona w książce Joanny Lewickiej,,100 technik plastycznych”(Warszawa 1967).
PREZENTOWANIE PRAC
W czasie zajęć plastycznych prowadzonych przeze mnie w świetlicy, dzięki zastosowaniu różnorodnych technik plastycznych powstało wiele wspaniałych prac, które prezentowałam na gazetce świetlicowej czy w holu głównym szkoły. Dzięki temu odbiorcami tych małych arcydzieł są uczniowie, nauczyciele, rodzice oraz goście odwiedzający szkołę. Nawiązałam też współpracę z biblioteką dziecięcą, na terenie której organizuję wystawy prac, które są podziwiane przez mieszkańców osiedla.
Inną formą prezentacji jest udział w konkursach plastycznych: na terenie miasta, województwa, a nawet w konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych. Osiągane przez dzieci sukcesy motywują ich do rozwijania swoich talentów plastycznych, do pogłębiania wiedzy o innych technikach plastycznych. Osiągnięcia uczniów oraz ich prace prezentuję na stronie internetowej szkoły. Jest to doskonała forma promowania świetlicy w środowisku.